rozhulać się — dk I, rozhulać sięam się, rozhulać sięasz się, rozhulać sięają się, rozhulać sięaj się, rozhulać sięał się «zacząć hulać bez umiaru; rozbawić się, rozswawolić się» Rozhulać się na dobre, ponad miarę … Słownik języka polskiego
rozhukać się — dk I, rozhukać sięam się, rozhukać sięasz się, rozhukać sięają się, rozhukać sięaj się, rozhukać sięał się 1. «o zwierzętach: rozbrykać się» Konie rozhukały się. 2. pot. «stać się niesfornym; rozbawić się, rozhulać się, rozszaleć się» Dzieci… … Słownik języka polskiego
rozbrykać się — dk I, rozbrykać sięam się, rozbrykać sięasz się, rozbrykać sięają się, rozbrykać sięaj się, rozbrykać sięał się 1. «o zwierzętach: zacząć biegać wykonując podskoki, wierzgając w biegu» Koń się rozbrykał. 2. «przebrać miarę w zabawie; rozdokazywać … Słownik języka polskiego
rozpętać — dk I, rozpętaćam, rozpętaćasz, rozpętaćają, rozpętaćaj, rozpętaćał, rozpętaćany rozpętywać ndk VIIIa, rozpętaćtuję, rozpętaćtujesz, rozpętaćtuj, rozpętaćywał, rozpętaćywany 1. «zdjąć pęta, uwolnić z pęt» Rozpętać konie, krowy. 2. pot. «wyzwolić… … Słownik języka polskiego